ECHO SERCA Piotr Liana - strona autorska
„ Czyli jednak jest jakiś motyw. Motywem jest widmo nagrody, psychiczny komfort, rozkosz pastwienia się nad cudzą bolączką”.
Czy ktoś z Was czytał już tą pozycję? Jeśli nie , to musicie jak najszybciej nadrobić zaległości.
Tyle emocji nie dał mi już dawno żaden thriller czy kryminał czytany ostatnio...
Już od pierwszych stron książki trafiamy na krótki, rzetelny i konkretny styl pisarza – inteligentna kreacja wielu bohaterów, pod względem profilu psychologicznego i namiastka ich życia. Jest to wyzwanie dla każdego, biorąc po uwagę fakt występowania tylu bohaterów. Czytając mamy wrażenie, że już wiemy kto odpowiada za zbrodnie, żeby za chwilę doświadczyć błędnego koła. Natrafiamy na kolejny trop i znów jesteśmy w ślepej uliczce. Szukając wspólnych mianowników a potem odrzucając własne teorie, byłam mocno zaskoczona finałem sprawy. Może dlatego, że najważniejszy modus operandi poznajemy na końcu książki?
Jeżeli lubicie publikacje , które wzbudzają w Was: dezorientację , chwilową nienawiść do pisarza za zbyt nadmierne używanie określeń, po wkurzające postacie ale zarazem intrygujące , kończąc na szczegółowo prowadzonej grze na dwóch płaszczyznach. Jedna to ta w książce a druga pomiędzy autorem a nami – czytelnikami, to trafiliście idealnie.
„ Czyli jednak jest jakiś motyw. Motywem jest widmo nagrody, psychiczny komfort, rozkosz pastwienia się nad cudzą bolączką”.
Czy ktoś z Was czytał już tą pozycję? Jeśli nie , to musicie jak najszybciej nadrobić zaległości.
Tyle emocji nie dał mi już dawno żaden thriller czy kryminał czytany ostatnio...
Już od pierwszych stron książki trafiamy na krótki, rzetelny i konkretny styl pisarza – inteligentna kreacja wielu bohaterów, pod względem profilu psychologicznego i namiastka ich życia. Jest to wyzwanie dla każdego, biorąc po uwagę fakt występowania tylu bohaterów. Czytając mamy wrażenie, że już wiemy kto odpowiada za zbrodnie, żeby za chwilę doświadczyć błędnego koła. Natrafiamy na kolejny trop i znów jesteśmy w ślepej uliczce. Szukając wspólnych mianowników a potem odrzucając własne teorie, byłam mocno zaskoczona finałem sprawy. Może dlatego, że najważniejszy modus operandi poznajemy na końcu książki?
Jeżeli lubicie publikacje , które wzbudzają w Was: dezorientację , chwilową nienawiść do pisarza za zbyt nadmierne używanie określeń, po wkurzające postacie ale zarazem intrygujące , kończąc na szczegółowo prowadzonej grze na dwóch płaszczyznach. Jedna to ta w książce a druga pomiędzy autorem a nami – czytelnikami, to trafiliście idealnie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz